maandag 1 december 2008

Machtsyndroom.

Dit weekend was het weer raak….. zo’n telefoontje dat je niet wilt ontvangen!
Bij mij kwam het op de voicemail terecht aangezien ik op dat moment in gesprek was met een groot aantal mensen.
Dan luister je af en voel je een vorm van machteloosheid opkomen.
Gecensureerde tekst: “ik heb je hulp nodig, mij is iets overkomen wat een ander mij heeft aangedaan. Kan ik met je praten?’
Feitelijk ontbreekt het absoluut aan tijd en gelegenheid, maar natuurlijk bel je. Je bent het je vanuit je beroep en empathie verplicht. Daarnaast hoop je dat een paar van jouw woorden de emoties “in de wacht” kunnen zetten en dat jij voor diegene een strohalm mag ophouden.

Sommige mensen hebben een heel snel oordeel hoe iemand iets is overkomen, maar ik vergelijk het altijd met die tijger. Die tijger die de angst van de persoon ruikt en aanvalt. De tijger reageert instinctief. Bij de mens komt een soortgelijk onbewust verschijnsel voor.
Degene die macht wil uitoefenen op een ander “ruikt” de persoonlijkheid met de minste weerstand en gaat daar zo mee om dat het zo diep mogelijk raakt. Van de meeste chantages, gijzelingen, seksuele uitspattingen en ander soortige geestelijke mishandeling in relationele sfeer komt het meeste niet in de politiedossiers terecht.
De, vaak onmogelijke en gebrekkige, bewijsvoering voorkomt meestal een justitiƫle straf. Het geeft slachtoffers op zijn minst het gevoel dat de gouden handdruk naar de daderkant gaat en voorkomt dat slachtoffers de moed verzamelen aangifte te doen.

En dan?
Dan is het aan KnowVision-achtige figuren het slachtoffer op te pakken en te laten aansterken tot krachtige persoonlijkheden die niet meer interessant zijn voor de machtslustigen.

Is het zo makkelijk?
Zeker, alleen een klein detail…. het slachtoffer dient wel slachtoffer-af te willen worden, compleet in het proces van eigenwaarde en zelfliefde te willen stappen en zich niet langer afhankelijk te willen opstellen.
Het vraagt een beslissing en LEF!
Lef om niet langer laf te zijn omdat een ander dat uit komt.
Lef om nieuwe vrienden te verwelkomen ter vervanging van anderen die niet langer meer bij diegene zullen passen en ongemerkt afscheid nemen.
Lef om je te laten leiden naar je eigen successen.
Lef om gebruik te kunnen maken van je eigen krachtvelden.
Lef om geliefd te worden door mensen die je in je waarde zullen laten.

Resultaat?
Ik sta dan met de trotsheid van moeder Gans naast het vroegere slachtoffer en juich alsof ik de beste plaats heb weten te bemachtigen bij het concert van Tina Turner! Wat prachtig om van zo’n proces getuige te mogen zijn en de gereedschappen te mogen aanreiken.
Dan voel ik mij zo rijk, zo gezegend door het universum.
Alleen jammer dat het meestal met zo’n telefoontje begint....